Stanisław Burza kończy karierę

W najbliższą sobotę o godzinie 19.00 na stadionie miejskim w Ostrowie Wielkopolskim odbędzie się 2. runda FIM Long Track World Championship. Wśród uczestników znalazł się najbardziej utytułowany nasz zawodnik w tej odmianie żużla Stanisław Burza, który otrzymał od FIM dziką kartę. Tym występem reprezentant Polski zakończy sportową karierę i pożegna się z kibicami.

Przyszedł czas, by powiedzieć „stop”. Decyzja jest z pewnością przemyślana, ale czy w sobotę podczas zawodów w Ostrowie Wielkopolskim nie przemknie panu przez głowę chwila zwątpienia?

• Nie, z pewnością nie. Gdybym był młodszy i nie musiał znosić tak wielu kontuzji w trakcie swojej kariery, pewnie mógłbym się dalej bawić w long track, bo to sprawiało mi dużo radości. Startowałem głównie dla przyjemności, a zdarzało mi się odnosić sukcesy czy nawet stawać na podium rund mistrzostw świata. Trzeba się cieszyć z tego co osiągnąłem. Czas jednak stanowczo powiedzieć stop. I choć z pewnością w Ostrowie Wielkopolskim łezka mi się zakręci w oku podczas pożegnania z kibicami, to decyzja jest nieodwołalna. 

Przybliżmy zatem choć trochę fanom żużla tajniki long tracka. Co stanowi największą różnicę w stosunku do klasycznej odmiany speedwaya?

• Przede wszystkim motocykl. Ten przeznaczony do jazdy na long tracku jest większy, szybszy i wyposażony w amortyzatory oraz skrzynię biegów. Zawodnicy z krótkich torów zmieniają te biegi, niektórzy startują od razu z „dwójki”. Wszystko zależy od geometrii toru, skali przyczepności i rodzaju nawierzchni. Tor w Ostrowie Wielkopolskim nie jest oczywiście tak długi, jak na klasycznych obiektach przeznaczonych do long tracka. Trzeba będzie inaczej dobrać przełożenia, ale dla mnie nie sprawi to trudności. Na pewno styl jazdy będzie nieco inny, bo w tradycyjnym speedwayu motocykl inaczej się wyłamuje, nie trzeba szukać też takiej prędkości jak na long tracku. Sporo zawodników, którzy startują w tegorocznym cyklu, jeździ lub jeździło w tradycyjnym speedwayu, więc nie powinni mieć problemu z przystosowaniem motocykla do specyfiki ostrowskiego obiektu.

Po karierze w klasycznym żużlu, łatwo było się panu odnaleźć na long tracku?

• Nie było tak łatwo się przestawić. Pamiętam, że gdy pojechałem na jedne z pierwszych swoich zawodów, to miałem wiele klasycznych żużlowych nawyków, jak na przykład przesuwanie się do przodu przed siodełko, czego w long tracku się nie robi. Szpryca w long tracku też jest cięższa. Początkowo ją przecinałem, tak jak w tradycyjnym speedwayu, a w long tracku należy jej unikać.  

Osiągnął pan sporo sukcesów podczas kariery sportowej. Z których jest pan bardziej zadowolony? Z tych na długim torze, czy z tych odniesionych w żużlu tradycyjnym?

• Ze wszystkich jestem bardzo zadowolony. W long tracku nie ma aż tak dużej presji wyniku, jeździ się na większym luzie. Walczysz o swoje, promujesz siebie jako zawodnika i osiągasz sukcesy. Stawałem kilka razy na podium zawodów o indywidualne mistrzostwo świata, wywalczyłem awans do cyklu FIM Long Track World Championship. Ale cenię też osiągnięcia z żużla klasycznego. Na więcej nie pozwoliło zdrowie. Zawsze kiedy się rozkręcałem, udawało się znaleźć ustawienia i fajnie jechać, to przytrafiła się kontuzja. To złamane ręce, kręgosłup, palec. Wracałem, rozpędzałem się i ciach, znowu coś mnie zatrzymywało. Cieszę się jednak z tego, co mam w dorobku. Karierę miałem barwną. Może bez wielkich sukcesów, ale cały czas byłem w gronie walczących zawodników, nie odpuszczałem. Jeżdżąc w różnych ligach, stawałem na wysokości zadania.

Który sukces osiągnięty na długim torze najbardziej ucieszył? 

• Trudne pytanie. Cieszę się z samego faktu brania udziału w zawodach o randze mistrzostw świata, w szczególności w rundach rozgrywanych w Polsce. Możliwość zaprezentowania się przed własną publicznością to była ogromna przyjemność. 

Wcześniej rozmawialiśmy o różnicach sprzętowych. Czy sprzęt używany podczas zawodów na długich torach jest tak samo czuły na najdrobniejsze zmiany, jak ten spotykany w tradycyjnej odmianie żużla? 

• Klasyczny żużel odbywa się na krótkich obiektach, dlatego tam tak zwanych czynników „kosmetycznych” jest dużo. Wystarczy na przykład, że zawodnik zmieni dyszę w gaźniku i już odczuje różnicę. Na długim torze ważniejsze jest to, kto trzyma gaz i jak motocykl jest dopasowany do toru, by mocy nie brakowało na całym odcinku jazdy. 

Rywalizacja na długim torze w Ostrowie przyjmie się? 

• Sam jestem ciekawy jak to będzie wyglądało w “centralnej Polsce”. Wielkopolska słynie z tego, że jest tam najwięcej ośrodków żużlowych. Zwykle startowaliśmy w Rzeszowie. Zawody na długim torze ogląda się bardzo dobrze. Jedzie tam pięciu zawodników, ciągle się coś dzieje, jest dużo walki, rozwija się większe prędkości. Liczę, że kibice dopiszą. Serdecznie zapraszam na zawody w Ostrowie.